Εκείνη Βλάχικης καταγωγής από το Νεραιδοχώρι των Τρικάλων Θεσσαλίας... εκείνος ευγενικής καταγωγής, γόνος γαρ ενός sir (λόγω του πατέρα του).
Κάποια στιγμή αποφάσισαν να ζήσουν εκείνοι και τα παιδιά τους στην Ελλάδα. Ο αρχικός προορισμός ήταν η Κρήτη αλλά όταν έφτασαν στην Ελλάδα, Οκτώβριο του '79, λόγω κακοκαιρίας είχαν σταματήσει (απαγορευτεί) τα δρομολόγια πλοίων. Έτσι ο δρόμος τούς έφερε στη Βόρεια Εύβοια, όπου σκέφτηκαν να περάσουν μερικές μέρες. Στο χωριό Ταξιάρχης στο Δήμο Ωρεών τούς άρεσε το κλίμα γενικώς και με υπόδειξη και των ντόπιων αγόρασαν ένα κτήμα. Το χωριό κατοικείται από Έλληνες πρόσφυγες του '22 που έφεραν μαζί τους τη γνώση της καλλιέργειας της συκιάς από τη Σμύρνη (Μπούρσαλι).
Η καλλιέργεια της συκιάς ήταν η κατ' εξοχήν απασχόληση των κατοίκων του Ταξιάρχη. Υπάρχει μάλιστα ένας καταξιωμένος συνεταιρισμός που προωθεί τα σύκα στην ελληνική και ξένη αγορά. Το κτήμα της Μάρως και του Νόρμαν, έκτασης περίπου σαράντα στρεμμάτων με συκιές, ήταν κάτι που έδενε στο μυαλό τους τη ζωή στη φύση με την αγροτική ενασχόληση. Η Βιολογική γεωργία ήταν ένα φυσικό επόμενο Βήμα για αυτούς. Ο λόγος στη Μάρω: «Από την άλλη η καλλιέργεια με αυτό τον τρόπο ήταν προσφορά για τα δέντρα της συκιάς που θεωρούνται από τα "εύκολα" οπωροφόρα Έτσι όλα αυτά τα πράγματα μαζί έκαναν πιο εύκολη την απόφασή μας να Εγκατασταθούμε στον Ταξιάρχη.Πέρυσι το φθινόπωρο η κόρη μου Κατερίνα (έχει άλλα δύο παιδιά, την Άννa και τον Αλέξη) μετά από μια επίσκεψή της στη Μυτιλήνη δοκίμασε ένα είδος συκομαίδας-είναι τοπικό προϊόν. Εκεί της ήρθε η ιδέα να πειραματιστούμε με τα σύκα στα οποία προσθέσαμε καρύδια Βουτηγμένα σε σοκολάτα ή και χωρίς. Και τελικά με το συκοπάστελο σαν ένα σνακ». Η ιδέα για το συκοπάστελο πάντως είναι πολύ παλιά. «Αναφέρεται στη Βίβλο στο Σαμουήλ Α, στίχος ΙΒ -"πήττας σύκου"». Η συγκομιδή των σύκων στο κτήμα ξεκινά στις αρχές Αυγούστου και τελειώνει στο τέλος του Σεπτεμβρίου, οπότε και αρχίζει η μεταποίηση και συσκευασία: «Η αντίδραση του καταναλωτικού κοινού είναι θετική, γιατί θα προχωρήσουμε και σε άλλες παραλλαγές προϊόντων από σύκα. Η πρώτη ύλη του συκοπάστελου είναι πιστοποιημένη». Πάμε καλά, λέει η Μάρω, που σκέφτεται να δημιουργήσει μια μικρή Βιολογική μονάδα οικοτεχνίας, η οποία θα πιστοποιείται και θα δώσει δουλειά σε μερικές γυναίκες του χωριού. Έχει κι άλλες ιδέες, αλλά «πάνω απ' όλα ο άνθρωπος πρέπει να έχει ποιότητα ζωής. Χωρίς αυτή...».'' Θά 'λεγα έφηβη για μένα ''Η Βαρόνη του συκοπάστελου '' , μυαλό ζωηρό ,πνεύμα απτό ενσαρκωμένο , κι όσο γιά τα αισθήματα ... πλούσια , extra large ανάλογα της ζωής της και της ζωντάνιας της !!! Αξιοσημείωτες συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους !!! Κυρία Μάρω νάσται πάντα καλά ! κι όπως μας αναφέρει ο Μορφωτικός σύλλογος Πολυλόφου ...... Ιστορικά στοιχεία για το σύκο 
|
26 /12 /2013 
Στην Αρχαία Ελλάδα, αποδιδόταν τέτοια σημασία στον καρπό της συκιάς-όχι μόνο για την διατροφή αλλά και το εμπόριο-ώστε υπήρχαν αυστηρές διατάξεις που ρύθμιζαν την καλλιέργεια του. Για παράδειγμα, αυτόν τον οποίο συνελλάμβαναν να επιχειρεί να εξάγει σύκα παρανόμως, τον κατήγγειλαν στις αρχές οι συκοφάντες. Στους Δειπνοσοφιστές , ο Αθηναίος παραθέτει γύρω στις 20 ποικιλίες αυτού του φρούτου. Στις μέρες μας, αριθμεί πάνω από 600 τοπικές ποικιλίες εκ των οποίων όμως οι περισσότερες δεν έχουν ιδιαίτερη εμπορική αξία. Ο μόνος τρόπος δε για να τις γευτεί κανείς είναι να έχει ένα δέντρο στην αυλή του. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύκα και ως τροφή στους χοίρους και στις χήνες-ιδίως τις τελευταίες. Από τις χήνες που τάιζαν με σύκα γινόταν το φουαγκρά, ένας εκλεκτός μεζές τον οποίο γεύονταν από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι Ρωμαίοι το έμαθαν από τους Έλληνες και κάπως έτσι διαδόθηκαν η συνταγή και οι τεχνικές παρασκευής του στη Γαλατία. Ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου.