Στη ρωγμή του χρόνου ,,,,

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

''Μαθαίνοντας από τους Ιάπωνες''

Η σχέση του μαραθώνιου (των μαραθωνοδρόμων ) με τους Ιάπωνες είναι                                         η αφοσίωση στο σκοπό 
.....έχω όραμα , έχω στόχο   ,      όπως έχουμε ξαναπεί απ΄αυτό εδώ το βήμα κι  όπως μας αναφέρει η  ''Herald  Tribune   INTERNATIONAL ''....

Η ομαδική εργασία και το πνεύμα συνεργασίας των Ιαπώνων κατά τη διάρκεια της κρίσης μπορούν να μας εμπνεύσουν όλους. (...) Ολοι μας μπορούμε να μάθουμε κάτι από την Ιαπωνία, όπου παρά το σεισμό, το τσουνάμι και τη ραδιενέργεια, ο κοινωνικός ιστός δεν έχει καταρρεύσει· αντίθετα φαίνεται πιο δεμένος από ποτέ. (...) Ο σεισμός «έφερε στην επιφάνεια» τον εθνικό κώδικα τιμής της χώρας - μπορεί η κυβέρνηση να είναι κακότυχη, όμως ο λαός είναι καταπληκτικός και υπομένει τις δυσκολίες με αξιοπρέπεια. (...) Ο αλτρουισμός, η στωικότητα και η πειθαρχία στην Ιαπωνία ζωγραφίζονται στα πρόσωπα των εργατών στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα Νταϊτσί, που ανωνύμως διακινδυνεύουν να μολυνθούν με μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας, καθώς αγωνίζονται να αποτρέψουν ριζική καταστροφή, που θα θέσει σε κίνδυνο τους συμπολίτες τους. (...) Το πιο διάσημο άγαλμα στην Ιαπωνία είναι αυτό του σκύλου Χατσίκο.

Ο Χατσίκο συναντούσε το αφεντικό, που επέστρεφε από τη δουλειά, κάθε απόγευμα στο σταθμό. Μια μέρα το 1925 το αφεντικό πέθανε και δεν επέστρεψε ποτέ. Ο Χατσίκο πέθανε 10 χρόνια αργότερα, και κάθε μέρα πήγαινε στο σταθμό ελπίζοντας ότι το αφεντικό του θα επιστρέψει. Ελπίζω μια μέρα η Ιαπωνία να υψώσει ένα νέο άγαλμα προς τιμήν της πίστης και της αφοσίωσης στο καθήκον: ένα άγαλμα των εργατών στο πυρηνικό εργοστάσιο.

απο το irenepan.posterous.com μαθαίνουμε πως ..
Ο Χατσίκο ήταν ένας σκύλος ράτσας Ακίτα, ο οποίος γεννήθηκε στις 10 Νοεμβρίου το 1923, στην πόλη Odate. Το 1924 ο ιδιοκτήτης του Χατσίκο που ήταν καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Ιαπωνίας τον πήρε μαζί του στο Τόκιο.

Ο Χάτσικο τον αγαπούσε ιδιαίτερα. Κάθε μέρα έφευγαν μαζί από το σπίτι και ο καθηγητής έπερνε το τρένο ενώ ο Χατσίκο που τον συνόδευε μέχρι το σταθμό τον περίμενε απ' έξω από τον σταθμό σε ένα συγκεκριμένο σημείο μέχρι να γυρίσει από τη δουλειά.

Μία μέρα ο καθηγητής έπαθε εγκεφαλικό κατά τη διάρκεια μιας διάλεξης και πέθανε.
Από εκείνη τη μέρα και μετά ο Χατσίκο πήγαινε μόνος του κάθε μέρα στον σταθμό, στο ίδιο σημείο και τον περίμενε να γυρίσει.Αυτό συνέβαινε για τα επόμενα 9 χρόνια. Μετά ο Χατσίκο πέθανε στο σταθμό του τρένου.

Ενα άρθρο με την ιστορία του Χατσίκο δημοσιεύτηκε σε γνωστή εφημερίδα της πόλης και από τότε ο σκύλος αυτός έγινε σύμβολο πίστης και η ιστορία του αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο. Τον Απρίλιο του 1934 παρουσιάστηκε το Μπρούτζινο αγάλμά του Χατσίκο στον σταθμό της Shibuya.
Το άγαλμα κατα τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο καταστράφηκε. Έτσι το 1948, ζητήθηκε απο τον Τακέσι Άντο (Takeshi Ando), γιό του γλύπτη που έφτιαξε το πρώτο άγαλμα (είχε πεθάνει), να το ξαναφτιάξει. Το δεύτερο αυτό αγαλμα, παρουσιάστηκε τον Αύγουστο του 1948 και είναι ένα δημοφιλές σημείο συναντησης. Η είσοδος του σταθμού που βρίσκεται κοντά στο άγαλμα, ονομάζεται “Hachikō-guchi”, που σημαίνει έξοδος του Χατσίκο και είναι μία απο τις 5 εξόδους του σταθμού.

Ο Χατσίκο, πέθανε στις 8 Μαρτίου το 1935. Ο σκύλος βρίσκεται βαλσαμωμένος στο Μουσείο Φυσικών επιστημών στο Τόκυο.
Κάθε χρόνο στις 8 Απριλίου, εκατοντάδες κόσμου μαζεύονται για να τιμήσουν την μνήμη και την αφοσίωση του Χατσίκο σε μια σεμνή τελετή που γίνεται στον σιδηροδρομικό σταθμό της Shibuya

Πηγή: irenepan.posterous.com
για την αντιγραφή
 Βάιος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου