γνώρισα μιά Βαρώνη ... έφηβη

Κι ενώ οι προπονήσεις χαλαρώνουν ....

γνώρισα μιά Βαρώνη ... έφηβη

και σας αντιγράφω

''  Η Βαρόνη του συκοπάστελου

Εκείνη Βλάχικης καταγωγής από το Νεραιδοχώρι των Τρικάλων Θεσσαλίας... εκείνος ευγενικής καταγωγής, γόνος γαρ ενός sir (λόγω του πατέρα του). Κάποια στιγμή απο­φάσισαν να ζήσουν εκείνοι και τα παιδιά τους στην Ελλά­δα. Ο αρχικός προορισμός ήταν η Κρήτη αλλά όταν έ­φτασαν στην Ελλάδα, Οκτώβριο του '79, λόγω κακοκαι­ρίας είχαν σταματήσει (απαγορευτεί) τα δρομολόγια πλοί­ων. Έτσι ο δρόμος τούς έφερε στη Βόρεια Εύβοια, όπου σκέφτηκαν να περάσουν μερικές μέρες. Στο χωριό Τα­ξιάρχης στο Δήμο Ωρεών τούς άρεσε το κλίμα γενικώς και με υπόδειξη και των ντόπιων αγόρασαν ένα κτήμα. Το χωριό κατοικείται από Έλληνες πρόσφυγες του '22 που έ­φεραν μαζί τους τη γνώση της καλλιέργειας της συκιάς α­πό τη Σμύρνη (Μπούρσαλι). Η καλλιέργεια της συκιάς ήταν η κατ' εξοχήν απασχό­ληση των κατοίκων του Ταξιάρχη. Υπάρχει μάλιστα ένας καταξιωμένος συνεταιρισμός που προωθεί τα σύκα στην ελληνική και ξένη αγορά. Το κτήμα της Μάρως και του Νόρμαν, έκτασης περίπου σαράντα στρεμμάτων με συ­κιές, ήταν κάτι που έδενε στο μυαλό τους τη ζωή στη φύ­ση με την αγροτική ενασχόληση. Η Βιολογική γεωργία ήταν ένα φυσικό επόμενο Βήμα για αυτούς. Ο λόγος στη Μάρω: «Από την άλλη η καλλιέργεια με αυτό τον τρόπο ήταν προσφορά για τα δέντρα της συκιάς που θεωρούνται α­πό τα "εύκολα" οπωροφόρα Έτσι όλα αυτά τα πράγματα μαζί έκαναν πιο εύκολη την απόφασή μας να Εγκαταστα­θούμε στον Ταξιάρχη. Πέρυσι το φθινόπωρο η κόρη μου Κατερίνα (έχει άλλα δύο παιδιά, την Άννa και τον Αλέξη) μετά από μια επίσκε­ψή της στη Μυτιλήνη δοκίμασε ένα είδος συκομαίδας-εί­ναι τοπικό προϊόν. Εκεί της ήρθε η ιδέα να πειραματιστού­με με τα σύκα στα οποία προσθέσαμε καρύδια Βουτηγμέ­να σε σοκολάτα ή και χωρίς. Και τελικά με το συκοπάστε­λο σαν ένα σνακ». Η ιδέα για το συκοπάστελο πάντως είναι πολύ παλιά. «Αναφέρεται στη Βίβλο στο Σαμουήλ Α, στίχος ΙΒ -"πήττας σύκου"». Η συγκομιδή των σύκων στο κτήμα ξεκινά στις αρ­χές Αυγούστου και τελειώνει στο τέλος του Σεπτεμβρίου, ο­πότε και αρχίζει η μεταποίηση και συσκευασία: «Η αντίδρα­ση του καταναλωτικού κοινού είναι θετική, γιατί θα προχω­ρήσουμε και σε άλλες παραλλαγές προϊόντων από σύκα. Η πρώτη ύλη του συκοπάστελου είναι πιστοποιημένη». Πάμε καλά, λέει η Μάρω, που σκέφτεται να δημιουργήσει μια μι­κρή Βιολογική μονάδα οικοτεχνίας, η οποία θα πιστοποιείται και θα δώσει δουλειά σε μερικές γυναίκες του χωριού. Έχει κι άλλες ιδέες, αλλά «πάνω απ' όλα ο άνθρωπος πρέπει να έχει ποιότητα ζωής. Χωρίς αυτή...».''          Θά 'λεγα έφηβη για μένα  ''Η Βαρόνη του συκοπάστελου  ''  , μυαλό ζωηρό ,πνεύμα απτό ενσαρκωμένο , κι όσο γιά τα αισθήματα ... πλούσια , extra large ανάλογα της ζωής της και της ζωντάνιας της !!! Αξιοσημείωτες συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους !!! Κυρία Μάρω  νάσται πάντα καλά !              κι όπως μας αναφέρει ο Μορφωτικός σύλλογος Πολυλόφου ...... Ιστορικά στοιχεία για το σύκο                Το σύκο είναι εδώ και τουλάχιστον 3000 χρόνια βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Για τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου, το σύκο αποτελούσε είδος πρώτης ανάγκης. Το άφηναν συνήθως να ξεραθεί στον ήλιο ή σε κάποιο φούρνο και θεωρείτο σε τέτοιο βαθμό αναπόσπαστο μέρος του τοπικού διαιτολογίου, ώστε ενίοτε αντικαθιστούσε ακόμη και το ψωμί. Συκιές υπήρχαν ακόμα και στους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας.  Στην Αρχαία Ελλάδα, αποδιδόταν τέτοια σημασία στον καρπό της συκιάς-όχι μόνο για την διατροφή αλλά και το εμπόριο-ώστε υπήρχαν αυστηρές διατάξεις που ρύθμιζαν την καλλιέργεια του. Για παράδειγμα, αυτόν τον οποίο συνελλάμβαναν να επιχειρεί να εξάγει σύκα παρανόμως, τον κατήγγειλαν στις αρχές οι συκοφάντες. Στους Δειπνοσοφιστές , ο Αθηναίος παραθέτει γύρω στις 20 ποικιλίες αυτού του φρούτου. Στις μέρες μας, αριθμεί πάνω από 600 τοπικές ποικιλίες εκ των οποίων όμως οι περισσότερες δεν έχουν ιδιαίτερη εμπορική αξία. Ο μόνος τρόπος δε για να τις γευτεί κανείς είναι να έχει ένα δέντρο στην αυλή του. Επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα σύκα και ως τροφή στους χοίρους και στις χήνες-ιδίως τις τελευταίες. Από τις χήνες που τάιζαν με σύκα γινόταν το φουαγκρά, ένας εκλεκτός μεζές τον οποίο γεύονταν από αρχαιοτάτων χρόνων. Οι Ρωμαίοι το έμαθαν από τους Έλληνες και κάπως έτσι διαδόθηκαν η συνταγή και οι τεχνικές παρασκευής του στη Γαλατία. Ουδέν κρυπτόν υπό του ήλιου. Οσο θρεπτικό άλλο τόσο συμβολικό είναι το σύκο. Γεμάτο με όλους αυτούς τους μικροσκοπικούς σπόρους, κατέληξε να συμβολίζει την γονιμότητα και την ευημερία, την ενότητα και την γνώση. Ο παχύρευστος λευκός οπός του χύνεται σιγά-σιγά αποκτώντας σεξουαλικές προεκτάσεις με αναφορά τόσο στο ανδρικό σπέρμα όσο και στο μητρικό γάλα. Κάτω από μια συκιά, άλλωστε, ήταν που βύζαινε η λύκαινα το Ρώμο και το Ρωμύλο και από ένα παρόμοιο δέντρο κρεμάστηκε ο Ιούδας αφού πρόδωσε τον Ιησού. Η ομορφιά ενός αφράτου και ώριμου σύκου, έτοιμου να πέσει από το κλαρί του δέντρου, είναι σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού. Για κάποιον βόρειο, τα σύκα είναι άλλο ένα εξωτικό φρούτο, κάτι το παράξενο και ακριβό, κάτι που αγοράζει με το κομμάτι και το γεύεται σαν μια σπάνια λιχουδιά. Για όλους εμάς όμως, το σύκο είναι μέρος της κληρονομιά μας. για την αντιγραφή  Βάιος