Οι δρομείς του Πεδίου του Άρεως

Οι δρομείς του
Πεδίου του Άρεως
Αγαπητέ, κύριε Δημ. Παπαδόπουλε, διαβά-
ζοντας το –περιγραφικά άψογο– κείμενό
σας με τον τίτλο «Βόλτα στο νέο Πεδίον του
Άρεως» στο τεύχος 317 της ATHENS VOICE,
γράφετε σε κάποιο σημείο… «Από τις γύρω
πολυκατοικίες μυρίζει κυριακάτικο φαγητό.
Οι δρόμοι άδειοι, στην Αλεξάνδρας τρέχουν
κάτι παλαβοί»… Θα σταθώ στους ΠΑΛΑ-
ΒΟΥΣ που τρέχουν (αν όντως αναφέρεστε
σε όσους κάνουν τζόγκινγκ) και έπεσαν στην
αντίληψή σας. Αφού σας τονίσω ότι υπάρ-
χουν και «γνωστικοί» που τρέχουν, είμαι υ-
ποχρεωμένος σαν παλιότερος (αφού κάνω
τζόγκινγκ συνεχώς τα τελευταία 22 χρόνια)
από ένα μόνιμο πυρήνα –γύρω στα 10
άτομα– συστηματικών δρομέων
(που τρέχουν, επί χρόνια, μέσα
στους χώρους του Πεδίου του
Άρεως), να μιλήσω και εκ μέ-
ρους των και να σας επισημά-
νω/αναφέρω ΑΛΗΘΕΙΕΣ μήπως
καταφέρω/ουμε, στο τέλος, να
μας αποχαρακτηρίσετε.
Όταν άλλους συνανθρώπους μας
(και μάλλον πολλούς!) τους «λυγίζει η
ανεργία, τα προβλήματα της καθημερινότη-
τας και οι κακοτυχίες της ζωής.
Όταν η απομόνωση/κατάθλιψη καραδοκεί…
Όταν ακυρώνεται κάθε διάθεση για οτιδήπο-
τε… Υπάρχει μια μερίδα ανθρώπων με τα ίδια
ή και χειρότερα προβλήματα (τα ξέρουμε με-
ταξύ μας) που δεν πτοείται. Βρίσκει διέξοδο
–για ΨΥΧΙΚΗ και ΣΩΜΑΤΙΚΗ υγεία– κάνοντας
τζόκινγκ, όπως στην περίπτωσή μας. Η αλή-
θεια είναι ότι το συστηματικό τζόκινγκ –του-
λάχιστον στην αρχή– είναι δύσκολη υπόθεση
και απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, πρόγραμμα,
πειθαρχεία και αυτοσυγκέντρωση. Όμως,
με την πάροδο του χρόνου, η σκληρή προ-
σπάθεια (που έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής)
μεταφράζεται –πιστέψτε με– σε ευεξία/ κα-
θαρή ματιά (των καταστάσεων)/ αισιοδο-
ξία/ καθαρό μυαλό (για λήψη αποφάσεων)/
αυτοπεποίθηση και εντέλει ψυχολογικό
«ανέβασμα». Πιστοποιώντας –προκειμένου
για πλήρη ανθρώπινη ισορροπία– ότι εξίσου
σημαντική με τη διά βίου μάθηση είναι και η
διά βίου άσκηση. Και ως ισορροπημένα ά-
τομα, οι δρομείς του Πάρκου είναι σφόδρα
ΑΝΤΙρατσιστές αφού ανάμεσά μας –χωρίς
διαχωρισμούς, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς
διακρίσεις– έτρεχαν ή τρέχουν: το κορίτσι (η
Γιούλη η φυσικοθεραπεύτρια) από την Αλ-
βανία/ ο έγχρωμος (οπωροπώλης της Κυ-
ψέλης) από τη Γουινέα!/ ο Ιρακινός φίλος
μου Σάλεμ/ η νοικοκυρά από την Ουκρανία
(τρέχει μάλιστα και σε μαραθωνίους)/ο με-
λαμψός Χασάν από την Αίγυπτο/ ο Γάλλος
Πατρίκ με τα τραγουδιστά ελληνικά του…
Εφαρμόζοντας, έτσι, στην πράξη ότι η άθλη-
ση (ή ο αθλητισμός) ΕΝΩΝΕΙ ανθρώπους,
φυλές, χρώματα. Αν και ΔΕΝ θα έπρεπε να το
αναφέρω, επειδή κύρια φρονούμε ότι ο «α-
θόρυβος εθελοντισμός» υπερέχει –σε αγνό-
τητα και ενέργεια– από τον κατευθυνόμενο
και διαφημιζόμενο εθελοντισμό. Εντούτοις
να σημειώσω ότι στα χρόνια –και ήταν πολ-
λά– της εγκατάλειψης του Πεδίου του
Άρεως: είμαστε εκεί για να ανοί-
γουμε βίαια τις κλειδωμένες (;)
βρύσες του υποτυπώδους δι-
κτύου ύδρευσης, ώστε να πο-
τίσουμε τους θερινούς μήνες
τα ξεραμένα φυτά και δένδρα/
Είμαστε εκεί για να συνεφέρου-
με ημιλιπόθυμους/
Είμαστε εκεί για να επιπλήξουμε, να
νουθετήσουμε ή να κυνηγήσουμε τον
ηδονοβλεψία, τον επιδειξία, τον κλέφτη που
άρπαξε βίαια της τσάντα της ηλικιωμένης γυ-
ναίκας και τον κάθε λογής ανώμαλο που έχει
βρει καταφύγιο (ή ορμητήριο) στο Πάρκο…
Ενέργειες που ταιριάζουν-απαντούν απόλυ-
τα στις τελευταίες λέξεις (ή σκέψεις) του ε-
ξαιρετικού –ακριβολογώ– κειμένου σας.
Καταλήγοντας, κύριε Δημ. Παπαδόπουλε,
αν όλα αυτά –100% ΑΛΗΘΙΝΑ σε οφέλη και
γεγονότα– που διαβάσατε δεν σας έπεισαν
για τον άστοχο χαρακτηρισμό σας, τότε τι-
μή μας να μας αποκαλείτε (εσείς και ο κάθε
«παρατηρητής») με οποιοδήποτε κοσμητικό
επίθετο επιθυμείτε… Με σεβασμό σε όλους
τους ανθρώπους της ATHENS VOICE
«Οι δρομείς του Πεδίου του Άρεως»
διά στόματος Δημ. Ντουράκου, σχεδιαστή
Αγαπητέ κύριε Ντουράκε, ευχαριστώ για τη χει-
ρόγραφη επιστολή, όμως οι παλαβοί στους
οποίους αναφέρομαι είναι οδηγοί αυτοκινήτων
και όχι δρομείς. Θα ήταν χαρά μου να τρέξουμε
όλοι μαζί το γύρο του πατημένου χώματος. Η
Γιούλη, ο Σάλεμ, ο Χασάν, ο Πατρίκ, εσείς, εγώ.
- Δ.Π.

  για την αντιγραφή  από την ATHENS VOICE

   Βάιος